Conclusie
Het gebruik van biometrische identificatie methoden is zeer moeilijk een oordeel over te geven. Aan de ene kant heeft het zijn voordelen, de snelheid, het gemak, de precisie. Echter aan de andere kant brengt het ook weer nieuwe risico's met zich mee. Indien er iets in de beveiliging mis gaat bij bijvoorbeeld de database koppeling, zijn de gevolgen niet te overzien. De overheid moet zich goed afvragen of de biometrische mogelijke oplossingen wel veilig genoeg zijn. Er moet niet blindelings op vertrouwd worden. Een combinatie van verschillende gegevens is zeker een betere oplossing, echter wanneer er gefraudeerd kan worden met achterliggende databases of met de chip op het paspoort heeft geen enkel biometrisch kenmerk in het paspoort zin. Er zal door de overheid geen vervanging van de huidige situatie moeten komen, maar er zal gebruik moeten worden gemaakt van de mogelijkheden die zowel de beveiligings mensen als de apparatuur voor herkenning combineren. Maak gebruik een combinatie met de beste herkenningsapparatuur (iris scan in combinatie met een vinger afdruk), sla deze op in het paspoort, maar laat vervolgens toch ook een persoon van de marechaussee de persoonlijke controle uitvoeren. Grootschalige risicovolle databases (met eventuele grootschalige fraude) kunnen zo worden uitgesloten, maar de veiligheid wordt vergroot en de fraudegevoeligheid verkleint. Helaas voor de gehaaste reiziger zullen de rijen hetzelfde blijven (of zelfs langer worden).